Slik stoornis
Slikmoeilijkheden kunnen ontstaan door een CVA, de Ziekte van Parkinson, spierzwakte, ALS, … etc.
U slikt gemakkelijker als u uw hoofd niet naar achteren hoeft te buigen. Als mogelijke oplossingen bieden we een neusbeker of schuine beker aan. Een discrete trechtervormige of conische beker is echter het beste alternatief: minder opvallend en men kan hem nooit verkeerd vasthouden.
Het is dan een hele klus om gemakkelijk te kunnen eten en drinken, zonder dat je de hulp van iemand anders nodig hebt. Een ander woord voor slikmoeilijkheden is ook wel dysfagie en wanneer slikken onmogelijk is, wordt dit afagie genoemd.
Slikmoeilijkheden kunnen levensgevaarlijk zijn aangezien men zich zodanig kan verslikken dat deze persoon kan stikken. Personen met slikmoeilijkheden eten zeer langzaam, kunnen hoesten en soms ook kwijlen.
In deze categorie vind je aangepaste bekers die het drinken vergemakkelijken en aanpassingen die drinken via een rietje veiliger doen verlopen.
Slikproblemen (of dysfagie) is een algemene term voor problemen bij de doorgang van vaste of vloeibare bestanddelen van de mond naar de maag. Dat kan zelfs speeksel zijn. In principe is ademen en slikken tezelfdertijd onmogelijk. Wanneer we iets inslikken, is onze luchtpijp altijd gesloten. De ademhalings- en spijsverteringswegen kruisen elkaar wel ter hoogte van de farynx (de keelholte) maar wanneer alles normaal verloopt, vormt dat geen probleem. Zonder eraan te denken, blokkeren we onze ademhaling op het moment dat we slikken: het verhemelte sluit de neusholte af (en voorkomt op die manier een neusreflux), de epiglottis (strotklepje) kantelt om de toegang tot de luchtpijp te blokkeren en de stembanden sluiten zich, zodat er een dubbele veiligheid ontstaat. Zo worden alle toegangswegen naar de longen gesloten. Het voedsel wordt veilig naar de slokdarm geleid en vandaar naar de maag.
Drie fases
Slikken doen we honderden, neen duizenden keren per dag: telkens wanneer we speeksel inslikken, eten, drinken. Chronologisch bekeken, verloopt dit proces in drie fases:
- de orale fase. We brengen het voedsel of de drank in onze mond, waarbij de lippen, de tanden en de tong een actieve rol spelen. We kauwen en vermengen het voedsel met speeksel.
- de keelfase. Wanneer de tong het voedsel naar achteren in de mond duwt, stuurt ons lichaam stimuli naar de hersenen om de luchtwegen te sluiten. Alles gebeurt automatisch.
- de slokdarmfase. Eén keer het kruispunt tussen de ademhalings- en de spijsverteringswegen voorbij, opent het bovenste deel van de slokdarm zich en glijdt het voedsel de slokdarm in.
Een onbedaarlijke hoestbui
Slokdarmproblemen uiten zich op verschillende manieren: er kunnen moeilijkheden ontstaan bij het kauwen en slikken, er kan een opeenhoping van speeksel zijn, een overproductie van slijm, maar het kan ook simpelweg een... vergissing zijn. Het kan gebeuren dat het voedsel of de drank een verkeerde weg inslaat. Een deel van wat we in de mond hadden, komt dan in de longen terecht en dat veroorzaakt een hoestbui, waardoor het voedsel er opnieuw uit verwijderd wordt. Maar het gebeurt soms ook dat we een grotere brok inademen die de luchtwegen kan verstoppen waardoor verstikking kan optreden. Het enige wat we op dat ogenblik zelf kunnen doen, is zo hard mogelijk hoesten, zodat het voedsel wordt uitgehoest. En is er iemand in de buurt, dan kan die het Heimlichmaneuvre toepassen.
De mogelijke gevolgen van deze stoornissen zijn talrijk. Omdat slikken pijnlijk is, door een gevoel van blokkering van het voedsel in de keel of omdat eten altijd gepaard gaat met hoestbuien, gaan sommige mensen minder eten en vermageren, vaak zonder dat zelf te beseffen. Meestal denken ze nochtans dat ze voldoende eten en begrijpen ze niet waarom ze vermageren.
Een ander gevolg is van sociale aard. Samen eten vervult een belangrijke sociale rol. Personen met slikproblemen zijn echter niet meer geneigd op restaurant te gaan of op familiebezoek, bang als ze zijn dat ze zich zullen verslikken in het openbaar. Ze zullen zich beetje bij beetje isoleren wat soms tot een depressie kan leiden.
Anderen zullen herhaaldelijk problemen met de luchtwegen ondervinden zonder dat de oorzaak wordt ontdekt. Ze zullen bijvoorbeeld om de haverklap behandeld worden voor bronchitis terwijl de echte oorzaak hun slikprobleem is.
De echte oorzaken
Slikproblemen kunnen heel plots optreden: na een beroerte of een hersenbloeding, na een schedelbreuk of bij personen die omwille van één of andere medische reden geruime tijd werden geïntubeerd. In andere gevallen treedt het probleem veel geleidelijker op. Vaak gaat het gepaard met neurologische problemen, bijvoorbeeld bij mensen die parkinson hebben of multiple sclerose. In dit geval kan iemand gedurende ettelijke maanden te kampen hebben met slikproblemen, soms tot een of twee jaar toe. Als we zo iemand vertellen dat hij kan geholpen worden, dan spijt het hem dat hij ons niet eerder heeft opgezocht.
Slikproblemen kunnen ook optreden met de leeftijd omdat de gevoeligheid van de mond én de spierkracht vermindert. Maar ook omdat het gebit niet meer zo goed functioneert of een tandprothese slecht verdragen wordt. Dan is de natuurlijke sliktechniek verstoord.
Multidisciplinaire revalidatie
Ook logopedie kan een belangrijke rol spelen. Met andere stimuli (tonen, geluiden,...) benadert men het probleem nog eens op een andere manier, complementair aan de onze. Dat de verschillende disciplines steeds intenser samenwerken, komt de patiënt ten goede.
In het revalidatieproces worden ook diëtisten ingeschakeld. Indien de patiënt vermagerd is, soms ondervoed, zal hij advies krijgen om zijn voeding op een natuurlijke manier te verrijken. Het zijn vooral dagdagelijkse producten die worden aangeraden, om te vermijden dat de patiënt zijn toevlucht moet nemen tot voedingssupplementen die dikwijls erg kostelijk zijn.
Maar welke remedies ook worden gebruikt tijdens de revalidatie, het is altijd de bedoeling de patiënt zo snel mogelijk zijn zelfvertrouwen terug te schenken en hem opnieuw te laten genieten van het samen eten met anderen. Iets wat zowel zijn gezondheid als zijn sociale leven ten goede komt.
...Lees meer
Slikmoeilijkheden kunnen ontstaan door een CVA, de Ziekte van Parkinson, spierzwakte, ALS, … etc.
U slikt gemakkelijker als u uw hoofd niet naar achteren hoeft te buigen. Als mogelijke oplossingen bieden we een neusbeker of schuine beker aan. Een discrete trechtervormige of conische beker is echter het beste alternatief: minder opvallend en men kan hem nooit verkeerd vasthouden.
Het is dan een hele klus om gemakkelijk te kunnen eten en drinken, zonder dat je de hulp van iemand anders nodig hebt. Een ander woord voor slikmoeilijkheden is ook wel dysfagie en wanneer slikken onmogelijk is, wordt dit afagie genoemd.
Slikmoeilijkheden kunnen levensgevaarlijk zijn aangezien men zich zodanig kan verslikken dat deze persoon kan stikken. Personen met slikmoeilijkheden eten zeer langzaam, kunnen hoesten en soms ook kwijlen.
In deze categorie vind je aangepaste bekers die het drinken vergemakkelijken en aanpassingen die drinken via een rietje veiliger doen verlopen.
Slikproblemen (of dysfagie) is een algemene term voor problemen bij de doorgang van vaste of vloeibare bestanddelen van de mond naar de maag. Dat kan zelfs speeksel zijn. In principe is ademen en slikken tezelfdertijd onmogelijk. Wanneer we iets inslikken, is onze luchtpijp altijd gesloten. De ademhalings- en spijsverteringswegen kruisen elkaar wel ter hoogte van de farynx (de keelholte) maar wanneer alles normaal verloopt, vormt dat geen probleem. Zonder eraan te denken, blokkeren we onze ademhaling op het moment dat we slikken: het verhemelte sluit de neusholte af (en voorkomt op die manier een neusreflux), de epiglottis (strotklepje) kantelt om de toegang tot de luchtpijp te blokkeren en de stembanden sluiten zich, zodat er een dubbele veiligheid ontstaat. Zo worden alle toegangswegen naar de longen gesloten. Het voedsel wordt veilig naar de slokdarm geleid en vandaar naar de maag.
Drie fases
Slikken doen we honderden, neen duizenden keren per dag: telkens wanneer we speeksel inslikken, eten, drinken. Chronologisch bekeken, verloopt dit proces in drie fases:
- de orale fase. We brengen het voedsel of de drank in onze mond, waarbij de lippen, de tanden en de tong een actieve rol spelen. We kauwen en vermengen het voedsel met speeksel.
- de keelfase. Wanneer de tong het voedsel naar achteren in de mond duwt, stuurt ons lichaam stimuli naar de hersenen om de luchtwegen te sluiten. Alles gebeurt automatisch.
- de slokdarmfase. Eén keer het kruispunt tussen de ademhalings- en de spijsverteringswegen voorbij, opent het bovenste deel van de slokdarm zich en glijdt het voedsel de slokdarm in.
Een onbedaarlijke hoestbui
Slokdarmproblemen uiten zich op verschillende manieren: er kunnen moeilijkheden ontstaan bij het kauwen en slikken, er kan een opeenhoping van speeksel zijn, een overproductie van slijm, maar het kan ook simpelweg een... vergissing zijn. Het kan gebeuren dat het voedsel of de drank een verkeerde weg inslaat. Een deel van wat we in de mond hadden, komt dan in de longen terecht en dat veroorzaakt een hoestbui, waardoor het voedsel er opnieuw uit verwijderd wordt. Maar het gebeurt soms ook dat we een grotere brok inademen die de luchtwegen kan verstoppen waardoor verstikking kan optreden. Het enige wat we op dat ogenblik zelf kunnen doen, is zo hard mogelijk hoesten, zodat het voedsel wordt uitgehoest. En is er iemand in de buurt, dan kan die het Heimlichmaneuvre toepassen.
De mogelijke gevolgen van deze stoornissen zijn talrijk. Omdat slikken pijnlijk is, door een gevoel van blokkering van het voedsel in de keel of omdat eten altijd gepaard gaat met hoestbuien, gaan sommige mensen minder eten en vermageren, vaak zonder dat zelf te beseffen. Meestal denken ze nochtans dat ze voldoende eten en begrijpen ze niet waarom ze vermageren.
Een ander gevolg is van sociale aard. Samen eten vervult een belangrijke sociale rol. Personen met slikproblemen zijn echter niet meer geneigd op restaurant te gaan of op familiebezoek, bang als ze zijn dat ze zich zullen verslikken in het openbaar. Ze zullen zich beetje bij beetje isoleren wat soms tot een depressie kan leiden.
Anderen zullen herhaaldelijk problemen met de luchtwegen ondervinden zonder dat de oorzaak wordt ontdekt. Ze zullen bijvoorbeeld om de haverklap behandeld worden voor bronchitis terwijl de echte oorzaak hun slikprobleem is.
De echte oorzaken
Slikproblemen kunnen heel plots optreden: na een beroerte of een hersenbloeding, na een schedelbreuk of bij personen die omwille van één of andere medische reden geruime tijd werden geïntubeerd. In andere gevallen treedt het probleem veel geleidelijker op. Vaak gaat het gepaard met neurologische problemen, bijvoorbeeld bij mensen die parkinson hebben of multiple sclerose. In dit geval kan iemand gedurende ettelijke maanden te kampen hebben met slikproblemen, soms tot een of twee jaar toe. Als we zo iemand vertellen dat hij kan geholpen worden, dan spijt het hem dat hij ons niet eerder heeft opgezocht.
Slikproblemen kunnen ook optreden met de leeftijd omdat de gevoeligheid van de mond én de spierkracht vermindert. Maar ook omdat het gebit niet meer zo goed functioneert of een tandprothese slecht verdragen wordt. Dan is de natuurlijke sliktechniek verstoord.
Multidisciplinaire revalidatie
Ook logopedie kan een belangrijke rol spelen. Met andere stimuli (tonen, geluiden,...) benadert men het probleem nog eens op een andere manier, complementair aan de onze. Dat de verschillende disciplines steeds intenser samenwerken, komt de patiënt ten goede.
In het revalidatieproces worden ook diëtisten ingeschakeld. Indien de patiënt vermagerd is, soms ondervoed, zal hij advies krijgen om zijn voeding op een natuurlijke manier te verrijken. Het zijn vooral dagdagelijkse producten die worden aangeraden, om te vermijden dat de patiënt zijn toevlucht moet nemen tot voedingssupplementen die dikwijls erg kostelijk zijn.
Maar welke remedies ook worden gebruikt tijdens de revalidatie, het is altijd de bedoeling de patiënt zo snel mogelijk zijn zelfvertrouwen terug te schenken en hem opnieuw te laten genieten van het samen eten met anderen. Iets wat zowel zijn gezondheid als zijn sociale leven ten goede komt.
...Lees meer
-13%
-13%
-13%
-11%
-13%
-13%
-13%
-13%
-13%
-13%
-11%
Slikmoeilijkheden kunnen ontstaan door een CVA, de Ziekte van Parkinson, spierzwakte, ALS, … etc.
U slikt gemakkelijker als u uw hoofd niet naar achteren hoeft te buigen. Als mogelijke oplossingen bieden we een neusbeker of schuine beker aan. Een discrete trechtervormige of conische beker is echter het beste alternatief: minder opvallend en men kan hem nooit verkeerd vasthouden.
Het is dan een hele klus om gemakkelijk te kunnen eten en drinken, zonder dat je de hulp van iemand anders nodig hebt. Een ander woord voor slikmoeilijkheden is ook wel dysfagie en wanneer slikken onmogelijk is, wordt dit afagie genoemd.
Slikmoeilijkheden kunnen levensgevaarlijk zijn aangezien men zich zodanig kan verslikken dat deze persoon kan stikken. Personen met slikmoeilijkheden eten zeer langzaam, kunnen hoesten en soms ook kwijlen.
In deze categorie vind je aangepaste bekers die het drinken vergemakkelijken en aanpassingen die drinken via een rietje veiliger doen verlopen.
Slikproblemen (of dysfagie) is een algemene term voor problemen bij de doorgang van vaste of vloeibare bestanddelen van de mond naar de maag. Dat kan zelfs speeksel zijn. In principe is ademen en slikken tezelfdertijd onmogelijk. Wanneer we iets inslikken, is onze luchtpijp altijd gesloten. De ademhalings- en spijsverteringswegen kruisen elkaar wel ter hoogte van de farynx (de keelholte) maar wanneer alles normaal verloopt, vormt dat geen probleem. Zonder eraan te denken, blokkeren we onze ademhaling op het moment dat we slikken: het verhemelte sluit de neusholte af (en voorkomt op die manier een neusreflux), de epiglottis (strotklepje) kantelt om de toegang tot de luchtpijp te blokkeren en de stembanden sluiten zich, zodat er een dubbele veiligheid ontstaat. Zo worden alle toegangswegen naar de longen gesloten. Het voedsel wordt veilig naar de slokdarm geleid en vandaar naar de maag.
Drie fases
Slikken doen we honderden, neen duizenden keren per dag: telkens wanneer we speeksel inslikken, eten, drinken. Chronologisch bekeken, verloopt dit proces in drie fases:
- de orale fase. We brengen het voedsel of de drank in onze mond, waarbij de lippen, de tanden en de tong een actieve rol spelen. We kauwen en vermengen het voedsel met speeksel.
- de keelfase. Wanneer de tong het voedsel naar achteren in de mond duwt, stuurt ons lichaam stimuli naar de hersenen om de luchtwegen te sluiten. Alles gebeurt automatisch.
- de slokdarmfase. Eén keer het kruispunt tussen de ademhalings- en de spijsverteringswegen voorbij, opent het bovenste deel van de slokdarm zich en glijdt het voedsel de slokdarm in.
Een onbedaarlijke hoestbui
Slokdarmproblemen uiten zich op verschillende manieren: er kunnen moeilijkheden ontstaan bij het kauwen en slikken, er kan een opeenhoping van speeksel zijn, een overproductie van slijm, maar het kan ook simpelweg een... vergissing zijn. Het kan gebeuren dat het voedsel of de drank een verkeerde weg inslaat. Een deel van wat we in de mond hadden, komt dan in de longen terecht en dat veroorzaakt een hoestbui, waardoor het voedsel er opnieuw uit verwijderd wordt. Maar het gebeurt soms ook dat we een grotere brok inademen die de luchtwegen kan verstoppen waardoor verstikking kan optreden. Het enige wat we op dat ogenblik zelf kunnen doen, is zo hard mogelijk hoesten, zodat het voedsel wordt uitgehoest. En is er iemand in de buurt, dan kan die het Heimlichmaneuvre toepassen.
De mogelijke gevolgen van deze stoornissen zijn talrijk. Omdat slikken pijnlijk is, door een gevoel van blokkering van het voedsel in de keel of omdat eten altijd gepaard gaat met hoestbuien, gaan sommige mensen minder eten en vermageren, vaak zonder dat zelf te beseffen. Meestal denken ze nochtans dat ze voldoende eten en begrijpen ze niet waarom ze vermageren.
Een ander gevolg is van sociale aard. Samen eten vervult een belangrijke sociale rol. Personen met slikproblemen zijn echter niet meer geneigd op restaurant te gaan of op familiebezoek, bang als ze zijn dat ze zich zullen verslikken in het openbaar. Ze zullen zich beetje bij beetje isoleren wat soms tot een depressie kan leiden.
Anderen zullen herhaaldelijk problemen met de luchtwegen ondervinden zonder dat de oorzaak wordt ontdekt. Ze zullen bijvoorbeeld om de haverklap behandeld worden voor bronchitis terwijl de echte oorzaak hun slikprobleem is.
De echte oorzaken
Slikproblemen kunnen heel plots optreden: na een beroerte of een hersenbloeding, na een schedelbreuk of bij personen die omwille van één of andere medische reden geruime tijd werden geïntubeerd. In andere gevallen treedt het probleem veel geleidelijker op. Vaak gaat het gepaard met neurologische problemen, bijvoorbeeld bij mensen die parkinson hebben of multiple sclerose. In dit geval kan iemand gedurende ettelijke maanden te kampen hebben met slikproblemen, soms tot een of twee jaar toe. Als we zo iemand vertellen dat hij kan geholpen worden, dan spijt het hem dat hij ons niet eerder heeft opgezocht.
Slikproblemen kunnen ook optreden met de leeftijd omdat de gevoeligheid van de mond én de spierkracht vermindert. Maar ook omdat het gebit niet meer zo goed functioneert of een tandprothese slecht verdragen wordt. Dan is de natuurlijke sliktechniek verstoord.
Multidisciplinaire revalidatie
Ook logopedie kan een belangrijke rol spelen. Met andere stimuli (tonen, geluiden,...) benadert men het probleem nog eens op een andere manier, complementair aan de onze. Dat de verschillende disciplines steeds intenser samenwerken, komt de patiënt ten goede.
In het revalidatieproces worden ook diëtisten ingeschakeld. Indien de patiënt vermagerd is, soms ondervoed, zal hij advies krijgen om zijn voeding op een natuurlijke manier te verrijken. Het zijn vooral dagdagelijkse producten die worden aangeraden, om te vermijden dat de patiënt zijn toevlucht moet nemen tot voedingssupplementen die dikwijls erg kostelijk zijn.
Maar welke remedies ook worden gebruikt tijdens de revalidatie, het is altijd de bedoeling de patiënt zo snel mogelijk zijn zelfvertrouwen terug te schenken en hem opnieuw te laten genieten van het samen eten met anderen. Iets wat zowel zijn gezondheid als zijn sociale leven ten goede komt.
